Persian Poetry Iranian Hafez of Shiraz
شعر فارسی حافظ شیرازی غزل 279- خوشا شيراز و وضع بي‌مثالش
دیوان حافظ لسان الغیب غزل شماره 279
خوشا شيراز و وضع بي‌مثالش خداوندا نگه دار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر مي‌بخشد زلالش
ميان جعفرآباد و مصلا عبيرآميز مي‌آيد شمالش
به شيراز آي و فيض روح قدسي بجوي از مردم صاحب کمالش
که نام قند مصري برد آن جا که شيرينان ندادند انفعالش
صبا زان لولي شنگول سرمست چه داري آگهي چون است حالش
گر آن شيرين پسر خونم بريزد دلا چون شير مادر کن حلالش
مکن از خواب بيدارم خدا را که دارم خلوتي خوش با خيالش
چرا حافظ چو مي‌ترسيدي از هجر نکردي شکر ايام وصالش
نگاهی به عکسهاي تاريخي ايران
غزل بعدي 280
فال حافظ
غزل قبلی 278
